It has taken a long time and a few breaks in between to complete the bag since I last posted about it.
กระเป๋าใบนี้ใช้เวลาในการทำนานมากตั้งแต่ครั้งแรกที่ฉันเริ่มบล็อกเรื่องนี้เพราะฉันทำบ้างไม่ทำบ้างแล้วทำช้าด้วย
When I finished the hand sewing the surfaces, I used the sewing machine to assemble all the pieces.
ตอนที่เนาชิ้นส่วนทุกชิ้นเสร็จเรียบร้อยฉันเริ่มประกอบทุกส่วนเข้าด้วยกันด้วยการเย็บจักร
What started as a basic idea, got modified all along the way.
จากแผนเดิมที่ดร๊าฟท์เอาไว้ค่อยๆกลายพันธุ์ไปเรื่อยๆ
The slow process and no dead line made the whole thing much more enjoyable. I didn’t even mind unpicking the stitches from time to time. I deliberately added the lining on the inside and hand sewn the binding completely to extend the time.
ฉันชอบเวลาทำช้าๆแบบไม่มีกำหนดว่าจะเสร็จเมื่อไหร่ ไม่หงุดหงิดแม้กระทั่งเวลาทำผิดแล้วต้องเลาะตะเข็บ ชอบเย็บจนต้องเพิ่มงานเข้าไปจะได้เอ็นจอยการเย็บต่อไปอีกด้วยการเพิ่มซับในด้านในแล้วสอยกุ้นด้วยมือ
I grew to like the bag more and more as the bag evolved into something more recognizable. I know that if this was a job I would not feel the same way.
ฉันค่อยๆรู้สึกผูกพันกับกระเป๋าใบนี้เมื่อเริ่มเห็นการวิวัฒนาการไปเป็นรูปเป็นร่าง ถ้าการทำกระเป๋าใบนี้เป็นงานฉันคงไม่รู้สึกแบบนี้
I don’t think I will be able to use it for every occasion but I wish to keep this bag for a long time.
ฉันอาจจะไม่ได้ใช้กระเป๋าใบนี้ในทุกๆโอกาส แต่อยากจะเก็บไว้นานๆ
I bought the linen and cotton mix fabric as a pack of different prints from The Neilson Hays Library Art Festival 2010
ซื้อผ้าลินินผสมค๊อตต้อนเป็นแพ็คชิ้นเล็กชิ้นน้อยมาจากงาน The Neilson Hays Library Art Festival 2010
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น